คนถ่อมตัวอยู่ไหนใครก็รัก ส่วนคนอวดเก่งคนมักเ ก ลี ย ด
นี่เป็นเรื่องร าวสอนใจที่ดีเรื่องหนึ่งเลย การอยู่ร่วมกันในสังคมบางครั้งเราก็ต้องรู้จักการปฏิบั ติตัว รู้จักการเป็นผู้ฟังที่ดี เรียนรู้สิ่งดีๆจากคนอื่นบ้าง ผู้ที่ถ่ อมตน ไม่ท ะน งตัว มักเป็นที่รักใ คร่เอ็ นดูของผู้คน แต่ผู้ที่อ วดเก่ งโ ชว์เหนือกว่าคนอื่น มักเป็นที่เก ลีย ดชั ง คนหมั่นใส้
ณ ที่แห่งหนึ่งกลางป่าอันร่มรื่ นอุด มส มบู รณ์ มีต้นโอ๊กใ หญ่ที่แผ่กิ่งก้านใบอย่ างสง่ าง าม ซึ่งมักเป็นที่พักพิงอาศัยของสั ต ว์ป่าที่ผ่านไปมา สั ตว์เหล่านั้นที่ได้ผ่านมามักจะชื่นชมความแ ข็งแ กร่ ง และความสง่ าของต้นโอ๊กนี้ นั้นก็เลยทำให้ต้นโอ๊กรู้สึกภูมิใจในตนเองนัก และน านวันเข้าความภูมิใจนั้นก็ผันแ ปรเป็น ความลำพ องตน รู้สึกว่าตนเองยิ่งใ หญ่ มีอำน าจเหนือใคร เป็นที่พึ่งพาพักพิงให้แก่คนอื่นได้
วันหนึ่งต้นโอ๊กใ หญ่ได้กล่าวกับต้นโอ๊กน้ อยว่า..
“เจ้าต้นโอ๊กน้ อย เจ้าดูสิไม่ว่าจะสั ต ว์ตัวไหนในป่าก็จำต้องพึ่งพวกเราทั้งหมด เหล่านกน้อยก็บินมาเกาะพักที่กิ่งของพวกเรา สั ตว์ป่ าที่ผ่านไปมาก็จำเป็นต้องแวะนอนที่โคนต้น ข้ารู้สึกพ อใจเหลือเกิน”
“นี่คงจะเป็นเพราะพวกเราเกิดมาโ ช คดีกว่าใคร พวกเราตัวใ หญ่จนไม่มีผู้ใดสามารถมาทำอั นต ร ายพวกเราได้”
ต้นโอ๊กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้นก็เลยตอบกลับไปว่า “ใช่แล้วล่ะ ในป่าแห่งนี้พวกเราให ญ่ที่สุด ไม่มีผู้ใดมาทำร้ ายพวกเราได้แน่น อน ฮ่าๆๆๆ”
ต้นโอ๊กให ญ่และต้นโอ๊กน้อ ยก็พากันหัวเราะดังกึ กก้ องไปทั่วป่า อย่ างท ะน งตน
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยผ่านมาไม่น านนัก พื้นที่แถวบริเวณนั้นก็เริ่มมีสายน้ำแ ผ่ขย ายมา ส่งผลให้ต้นอ้อที่ชอบขึ้นบริเวณที่ชุ่มชื้ นได้เติ บโ ตขึ้น
ต้นโอ๊กใหญ่ที่อยู่บริเวณนั้นได้เห็นเข้าจึงกล่าวทักทายด้วยน้ำเสี ยงโ อ้อ วดว่า
“สวัสดีเจ้าต้นอ้อน้อย เจ้านี่ช่างตัวเล็ กดูเป ราะบ างเหลือเกินนะ สบายดีหรือไม่ล่ะ”
ต้นอ้อเมื่อได้ยินจึงได้ตอบกลับเสียงสดใสและถ่อ มตัวว่า
“สวัสดีคุณต้นโอ๊กสู งใ หญ่ ฉันสบายดีและมีความสุขดีมาก ถึงแม้ว่าฉันจะตัวเล็ กเป ร าะบางแบบนี้แต่ฉันก็ไม่เป็นไรหรอก”
ต้นโอ๊กใ ห ญ่ได้หัวเราะขบขั น และหันมาบอกกับต้นอ้อต่อว่า
“เจ้าล องยื ดรากลงดิน แล้วยืดลำต้นให้สู งเท่ าฟ้าแบบเราดูสิ ต่อให้มีอั นตร ายมาถึงตัวแค่ไหน ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรเราได้หรอก ฮ่าๆ”
ต้นอ้อก็ทำได้เพี ยงแค่รับฟังแบบเงียบๆโดยที่มิได้ตอบโต้อะไรกลับไป
อยู่มาวันหนึ่ง.. ได้มีลมพายุลู กให ญ่เคลื่อนผ่านป่าแห่งนี้ มีทั้งลมและฝนพัดผ่านกระหน่ำอย่ างหนัก แบบที่ไม่เคยเกิดมาก่อน ทำให้สั ตว์ป่ าต่างๆได้วิ่งหลบหนีภั ยด้วยความหว าดกลั ว เหลือเพียงต้นโอ๊กให ญ่ที่มั่ นใจว่าจะไม่มีสิ่งใดหรือลมพายุลูกไหนทำอั นตร ายตนได้
“ลมพัดแค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเราได้หรอก ต้นใ หญ่แ ข็งแ รงแบบเราไม่มีวันล้ มแ น่น อน” ต้นโอ๊กใหญ่ได้กล่าวขึ้น
ส่วนทางด้านต้นอ้อที่เป ราะบ างนั้นก็ไม่ได้หวั่ นอะไร เพราะเนื่องจากว่าตนเองสามารถลู่ไปตามลมได้อย่ างสบายไม่ต้องคิดขั ดขื นอะไร ลมแ รงมากแค่ไหนก็ไม่อาจจะทำร้ ายได้
แต่ทางด้านต้นโอ๊กให ญ่ที่เห็นต้นอ้อเปร าะบ างนั้นลู่ลมไปมา จึงได้นึกหัวเราะขึ้นมาย กใหญ่และพูดถ ากถ างต้นอ้อไปว่า “โธ่ เจ้าต้นอ้อน้อย บอ บบ างแบบนั้นเจ้ายอ มแ พ้ไปเสี ยเถิด ลมแ รงขน าดนี้เจ้าอาจจะไม่รอดหรอกอย่ ามัวแต่เอนไปเอนมาให้เสี ยเวลาเปล่าเลย”
ต้นโอ๊กใหญ่กล่าวจบได้เพี ยงแค่ไม่น าน ก็โดนลมพายุพัดจนต้นล้มลง รากที่ฝังลึกอยู่ในดินก็โผล่ขึ้นมาให้เห็น แต่ต้นอ้อน้อยนั้นก็ยังคงปลิวไหวไปตามลมพายุ จนในที่สุดลมพายุลู กใ หญ่ก็ได้สง บลง
อีกไม่กี่วันต่อมา ชาวบ้ านที่ผ่านมาเห็นต้นโอ๊กล้ มอยู่ จึงได้ไปเอาเลื่ อยมาตั ดต้นโอ๊กนี้เพื่อเอาไปปลู กบ้ านสร้ างเรื อน ผืนที่บริเวณนี้ ที่เคยมีต้นโอ๊กใหญ่แผ่กิ่งก้ านสง่ าง าม ก็เหลือเพี ยงแค่พื้นที่ว่างเปล่าทิ้งเอาไว้ทางด้านต้นอ้อผู้ถ่ อมตัว โอนอ่ อนไปกับสายลมก็ยังคงยืนหยัดอยู่ได้อีกน านแ สนน าน
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ที่รู้จักอ่ อนน้ อมถ่อ มตน และโอนอ่ อนไปตามสถ านกา รณ์ ย่อ มผ่ านเรื่องราวต่างๆไปได้ด้วยดี ผู้ที่แ ข็งก ระด้ าง หยิ่ งยโ สในตนเองมากจนเกินไป ไม่ยอ มปรับตัวก็มักจะแ พ้ภั ยตัวเอง
ขอขอบคุณที่มาจาก : chayend.com
