คนเราจะเหลือเวลาอยู่ด้วยกันสักกี่วัน อ่านแล้วน้ำตาไหล อย่ารักกันเมื่อสายไป
คนรักที่เราใช้เวลาอยู่ร่วมกันมา บางคนก็นับเป็นเวลาหล ายปี บางคนก็เพียงไม่กี่เดือน เวลาที่เราจะได้อยู่ร่วมกันแบบนี้จะเหลืออีกซักกี่วัน ข้อคิดเตื อนใจที่อ่านไป คิดไปก็ทำให้น้ำตาไหล
เรื่องราวของสามีภรรย าคู่หนึ่ง ที่จะให้แง่คิดดีๆกับเราว่า ช่วงเวลาที่ผ่านมากับเวลาที่ยังเหลืออยู่ เวลาไหนเหลือมากกว่ากัน ช่วงเวลาดีๆที่จะเหลืออยู่ด้วยกันจะน านมากแค่ไหน จงทำแต่ละวันให้เป็นวันที่สำคั ญ มีแต่ว่าความสุข ให้คิดไว้เสมอว่าวันนี้เสมือนวันสุดท้ ายที่เราจะได้อยู่กับคนที่รักคุณ และคนที่คุณก็รักเช่นกัน
ในเช้าวันหนึ่งภรรย าได้บอกกับสามีว่า “วันนี้ฉันจะกลับบ้ านไปเยี่ยมแม่ ว่าจะค้างสัก 1 คืน เหมือนว่าแม่จะไม่สบ าย คุณช่วยขับรถไปส่งฉันที่บ้ านแม่หน่อยได้มั้ย”
“วันนี้ฝนตกหนั กมาก จะให้ฉันไปขึ้นรถโดยส ารก็ไม่สะด วกเลย”
สามีที่อาร มณ์ไม่ดีมาตั้งแต่เช้า ไม่ตอบกลับภรรย า แต่เขาถามกลับภรรย าด้วยน้ำเสียงตะคอ กไปว่า “เมื่อวานเธอไปซื้ อเสื้ อผ้าให ม่มาอีกแล้วใช่ไหม! ฉันบอกเธอแล้วนะว่าไม่ให้ฟุ่ มเฟื อย ค่ าใ ช้จ่ายในบ้ านมีเยอะแยะ ทำไมไม่ช่วยกันประหยั ด!”
เมื่อภรรย าได้ยินแบบนั้น จึงได้ตอบกลับเสียงเบ าๆไป “ที่คุณดูอ าร มณ์ไม่ดีตั้งแต่เช้า ก็เพราะเรื่องนี้เองสินะ..” ภรรย าก้มหน้าเก็บผ้าต่อไปแบบเงียบๆ และบอกสามีไปว่า “คุณไม่ต้องไปส่งแล้วก็ได้.. ฉันต้องรีบไปแล้วล่ะ วันนี้มีรถโดยส ารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียว”
เมื่อเธอพูดจบก็เดินออ กจากบ้ านไป โดยที่สามีไม่สนใจ เพราะเขายังคงโก รธเธออยู่มาก
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่ วโมง สามีก็ได้ยินเสียงเอะอะข้างนอกบ้ านบนท้องถนน จึงได้เดินตามเสี ยงออ กไปดู สามีได้ยินชาวบ้านแถวนั้นตะโ กนกันว่า “ฝนตกหนักมาก น้ำเซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองข าด มีรถโดยส ารคันหนึ่งตกลงไปในน้ำด้วย”
เมื่อสามีได้ยินที่ชาวบ้ านพูดกัน เขาตกใจมากและรีบวิ่งออกจากบ้ านเพื่อไปที่แม่น้ำทั นที
เมื่อไปถึง.. เจ้าหน้าที่กำลังเก็บกู้รถโดยส ารคันนั้นขึ้นมาจากแม่น้ำ เหลือเพี ยงแต่ซ ากเหล็ก สั มภ าร ะกระเป๋าของผู้โดยส ารกระจัดกระจ ายไปทั่ว มีการตามหาผู้บ าดเจ็ บ และร่ างของผู้เสี ยชีวิ ตคนแล้วคนเล่า
สามีเฝ้ามองหาภร รย าแต่ก็ไม่พบ เขาเสี ยใจหนั กจนแทบคุมส ติไม่ได้ เฝ้าถามหน่วยกู้ภั ยว่า “เห็นภรรย าผมมั้ยๆๆ เธอใส่เสื้อสีแ ดง กางเกงสีดำ มีใครเห็นเธอบ้ างมั้ย” ทุกคนส่ายหน้ า บอกไม่เห็นเลย
เวลาผ่านไปจนเกือบค่ำ หน่วยกู้ภัยหยุ ดทำง าน เพราะไม่พบร่ างของผู้เสี ยชีวิ ตแล้ว เขาได้เดินไปบอกชายหนุ่มว่า “ทำใจไว้บ้ างเถอะนะ ภรรย าของคุณคงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”
สามีหันหลังเดินกลับบ้ าน เหมือนคนที่มีแต่ร่ างไร้วิ ญญ าณ ร้องไห้คร่ำคร วญตลอดทั้งทางที่เดินกลับบ้าน ในใจของเขาพร่ำถามตัวเอง “ทำไม ทำไม ทำไม เราถึงไม่ขับส่งไปเธอนะ เราไปอาร มณ์เสี ยตะคอ กใส่เธอทำไมกัน แค่เรื่องที่เธอซื้ อเสื้ อตัวเดียว มันจะร าค าสักกี่บ าทกันเชียว”
แต่เมื่อเขากลับถึงบ้ าน เขาได้พบกับสิ่งตรงหน้ าที่คาดไม่ถึง ตัวเขาสั่ นเท าไปหมดจนแทบยืนไม่ได้ ภรรย านั่งรอเขาอยู่ที่โต๊ะอ าห าร พร้อมกับอ าห ารที่จัดเตรียมไว้เต็มโต๊ะ ในมือของเธอมีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่ง ซึ่งเธอกำลังเย็ บซ่ อมชายเสื้ อที่รุ่ ยอยู่
ภรรย าเงยหน้ามาถามส ามี “คุณไปไหนมาคะ..” “คุณเป็นอะไร คุณร้ องไห้ทำไม..” ภรรย าถามสามีด้วยความต กใจ และพูดต่อว่า “ฉันเอาเสื้อที่เพิ่งซื้ อไปคืนที่ร้ านมา เสี ยเวลาอ้ อนว อนที่ร้ านอยู่น านเลยกว่าเขาจะรับคืน ฉันเลยไปขึ้นรถโด ยส ารไม่ทัน…”
“ช่วงนี้อาก าศก็เริ่มหนาวแล้ว ฉันเลยเอาเสื้ อตัวเก่ าออกมาซ่ อม ก็พอให้ใส่ได้ไปอีกหลายปี ฉันรู้สึกแ ย่มากเลยที่เสื้ อเก่ าก็ยังมี แต่ต้องไปเสี ยเงิ นซื้ อเสื้ อตัวให ม่ทำไมกันก็ไม่รู้”
เรื่องบางเรื่องเราก็โกร ธจนลืมไปว่า เรื่องนั้นมันไม่สำคั ญเท่ ากับความสุขของคนที่เรารักเลยนะ เวลาของคนเรานั้นมีจำกั ด และไม่แ น่น อน เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าความสุขของการได้ใช้ชีวิตคู่จะน านแค่ไหน เวลาที่มีจำกั ดก็ควรใช้ทุกนาทีให้มีคุณค่ า อย่ าใช้อาร มณ์กับคนที่เรารักนักเลย ให้คิดเสมอว่า คนเราจะมีเวลาได้อยู่ด้วยกันอีกซั กกี่ปี
ขอบคุณข้อมูล : นายข้าวต้ม
